De Massaspectrometer (MS) is de meest veelzijdige detector in de vloei- en gaschromatografie. De MS geeft naast dat er een verbinding geëlueerd (scheiding van een stof van één of meer andere door herhaalde spoelingen) wordt, ook aan om welke verbinding het gaat. Het massaspectrum is zo specifiek dat het gezien wordt als de vingerafdruk van een verbinding. Deze eigenschap met de hoge gevoeligheid, maakt de MS tot een zeer belangrijke detector. De MS wordt gebruikt bij de meest lastige biochemische analyses.
Een GC/MS is een combinatie van een massaspectrometer en een gaschromatograaf.
Gaschromatograaf / massaspectrometer (GC-MS) is een analysemethode die de kenmerken van gaschromatografie en massaspectrometrie combineert om verschillende stoffen in een testmonster te identificeren. Toepassingen van GC/MS zijn onder meer drugsopsporing, brandonderzoek, milieu-analyse, onderzoek naar explosieven en identificatie van onbekende monsters,
Om een stof met de MS te kunnen analyseren, moet het in gasfase zijn. Vaste stoffen en vloeistoffen worden daarom eerst door verdamping in de gasfase gebracht. Met behulp van een vacuümpomp wordt het gasvormige monster daarna door het apparaat gezogen. Het monster passeert een aantal verschillende onderdelen.
1. Ionisatiekamer
Als eerste passeert het monster de ionisatiekamer. Hierin worden de moleculen, onder invloed van een zeer krachtig elektrisch veld, gebombardeerd met elektronen. Hierbij onstaat een eenwaardig positief ion: het molecuulion.
Het relatief instabiele molecuulion kan in brokstukken uiteenvallen. Dit proces wordt fragmentatie genoemd. De fragmenten die ontstaan zijn karakteristiek voor de structuur van het molecuul.
2. Versnelling
De gevormde fragmenten worden in een volgend onderdeel van de massaspectrometer versneld door middel van een elektrisch veld.
3. Magnetisch veld
De versnelde fragmenten komen vervolgens aan bij een magnetisch veld. Dit magnetisch veld zorgt er voor dat de fragmenten worden afgebogen. Ze gaan niet meer rechtdoor maar maken een bocht. De mate waarin ieder fragment-ion afbuigt is afhankelijk van de massa: de zwaarste ionen zullen het minst worden afgebogen.
4. Detectie
De ionen zijn nu gescheiden op basis van hun massa. De laatste stap is het detecteren. De intensiteiten van de gescheiden ionenbundels worden als functie van de massa geregistreerd. Hierdoor ontstaat een patroon, dat massaspectrum wordt genoemd.
Een massaspectrum is eigenlijk een afbeelding van de massa's van de geladen fragmenten, welke afkomstig zijn van het onderzochte molecuul. Het massaspectrum van pentaan.
Bron: https://www.aljevragen.nl/sk/analyse/ANA160.html
